Politie en spv-en:
Samen werken of samenwerken?
Deze studiemiddag gaat over de samenwerking tussen sociaal psychiatrisch verpleegkundigen en de politie. Dit blijkt in de praktijk niet eenvoudig, ook al wordt hetzelfde doel nagestreefd. Vandaag draait het om wat goed gaat, maar vooral om wat beter kan.
Samenwerken is de dagelijkse praktijk van de hulpverlener, samen met anderen doelen bereiken. Het gaat daarbij niet alleen om de praktische kant, samenwerken gaat ook om verwachtingen. De patiënt verwacht iets van de hulpverlener en vice versa, maar ook de politie en de GGZ verwachten iets van elkaar.
In de verschillende (bemoei)zorgvormen die we bieden, hebben we met de politie te maken en de politie met ons. Een voorbeeld van een beoordeling bij een patiënt thuis: De politie is al ter plaatse en de patiënt krijgt een bemoedigend klap op de schouder als de verpleegkundige arriveert. De agent zegt: ‘U bent in goede handen, zij regelen wel een opname voor u’. Over verwachtingen gesproken! Herkennen jullie dit beeld?
Sociaal psychiatrisch verpleegkundigen en agenten horen niet op elkaars stoel te zitten en ook een houding als ‘wie het krijgt mag het houden’ dienen we te voorkomen. Daarom willen we tijdens deze studiemiddag van elkaar leren, zodat we samenwerken en niet alleen samen werken.
Hoe en wanneer samenwerken met de politie? door Hans Slijpen
U krijgt antwoord op de volgende vragen; “hoe en wanneer kunt u het beste samenwerken met de politie?” Wat kunt u vervolgens wel of niet van de politie verwachten ? Zeker bij patiënten die naast hun ziekte ook nog gedragsproblemen hebben kan het heel goed zijn om repressie en zorg beter op elkaar af te stemmen. Hoe organiseer je dat praktisch?
Ook het onderwerp Veiligheid (binnen en buiten de instelling) komt aan bod.
Tevens zal ik aandacht besteden aan het doen van aangifte en in hoeverre dat ook anoniem kan.
Tot slot: jaarlijks worden 19.000 mensen vanuit diverse instellingen als vermist opgegeven. Hoe werken we daarin samen?
"Stalking" door Bianca Voerman
Hoe gaat de politie om met stalkers en hoe kunnen we de samenwerken met de politie verbeteren, wanneer patiënten gestalkt worden of stalken? Ze licht dit toe door uitleg te geven over het project dreigingsmanagement, dat is gericht op stalkers van hoogwaardigheidsbekleders en waarin wordt gestreefd naar een samenwerking tussen politie en zorg.
Zorgmijders kunnen politie niet mijden. door Frank Krens
In 2003 zijn de Parnassia Bavo Groep en de politie Haaglanden gestart met een programma om de samenwerking op de werkvloer te versterken. Het programma is inmiddels actief op alle politiebureaus in de gemeente Den Haag en enkele bureaus daarbuiten. Nieuw aan dit programma is dat de psychiatrisch verpleegkundige een werkplek heeft op het politiebureau, waarmee een korte lijn is gecreëerd in de samenwerking tussen politie en hulpverlening. Dit komt vooral ten goede van de kwetsbare groepen mensen met GGZ-problematiek, die de politie
binnen haar werk aantreft en die door de hulpverlening onvoldoende worden bereikt. Een belangrijke schakel in de zorg voor deze groepen is het opvangen van signalen die wijzen op een zorgwekkende situatie. De politie pikt veel van die signalen op. Mensen kunnen immers wel de zorg mijden, maar niet de politie.
Meer informatie over de sprekers in onze folder die binnenkort wordt toegestuurd.
U kunt deze wel alvast downloaden: Folder studiemiddag
Plaats
Sociaal Cultureel Centrum “de Musketon”
Hondsrug 19 (Lunetten)
3524 BP Utrecht
telefoon: (030) 28 98 204
Routebeschrijving (pdf 408 Kb)